NASZE METODY NAUCZANIA – teoria w pigułce
(zgodnie z programem wychowania przedszkolnego)
Metoda samodzielnych doświadczeń
Metoda ta polega na wzbudzaniu inicjatywy dziecka i tworzeniu warunków do zabawy dowolnej. Dziecko samodzielnie eksploruje otaczające je środowisko, a rolą nauczyciela jest wspieranie go w podejmowaniu nowych wyzwań.
Metoda zadaniowa
Metoda zadaniowa to metoda wychowawczo-dydaktyczna polegająca na stawianiu dziecku zadań poprzez tworzenie odpowiednich sytuacji, stymulujących dziecko do podejmowania aktywności i rozwiązywania problemów. Umożliwia dzieciom działanie i tworzenie, odkrywanie i badanie. Stymuluje proces samodzielnego dochodzenia do wiedzy.
Metoda Dobrego Startu
Założeniem metody jest zintegrowane rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo-kinetycznych i motorycznych, inaczej integracja percepcyjno-motoryczna w przygotowaniu do nauki czytania i pisania, kształtowaniu lateralizacji oraz orientacji przestrzennej względem swojego ciała (prawa i lewa strona). Metoda Dobrego Startu ułatwia dzieciom wejście w świat czytania i pisania, a także wyrównuje zaburzenia rozwojowe u dzieci z ryzykiem dysleksji.
Drama
Metoda kształcenia polegająca na aktywnej identyfikacji dzieci z fikcyjnymi rolami i sytuacjami. Drama to zabawa „w udawanie“ kogoś lub czegoś, jednocześnie pozwalająca dziecku działać, uczyć się i kształtować kreatywność.
Metoda pedagogiki twórczości
Kreatywność to cecha, która pozwala dziecku na przekształcanie rzeczywistości i dostosowywanie się do nowych sytuacji. Zgodnie z klasyfikacją metod dydaktyki twórczej, zabawy rozwijające kreatywność można podzielić na trzy rodzaje:
- Zabawy stymulujące ciekawość poznawczą i myślenie pytajne – zadaniem nauczyciela jest tworzenie sytuacji problemowych lub zadań zawierających trudność o charakterze intelektualnym, emocjonalnym lub praktycznym.
- Zabawy wykorzystujące techniki myślenia dywergencyjnego – nauczyciel tworzy zadania o charakterze otwartym, który nie ma jednego wyjaśnienia. Zabawy te polegają na generowaniu wielu rozwiązań danego problemu, wytwarzaniu jakościowo różnych rozwiązań oraz dopracowywaniu i ulepszaniu pomysłów.
- Zabawy wykorzystujące analogie i metafory (synektyka) – Metoda polegająca na produkowaniu i wykorzystywaniu metafor i analogii.
Metoda projektów
Zadaniem dzieci jest zainicjowanie projektu czyli stworzenie sytuacji otwartej na wiele możliwości. Następnie przedyskutowanie propozycji realizacji projektu oraz wybór jednej z nich. Kolejna faza to opracowanie planu działania, wykonanie go oraz zaprezentowanie wyników. Metoda projektu uczy przedsiębiorczości, samodzielności, współdziałania w zespole, a także planowania i doprowadzania aktywności do końca.
Metoda C. Orffa
Podstawami tej metody sa kształcenie przez zabawę, rozwijanie muzykalności dzieci, integracja muzyki, słowa i ruchu. Formami zajeć są: gra na instrumencie, improwizacja wokalna, wokalno-instrumentalna i ruchowa, słuchanie muzyki, ruch, który jest spontanicznym poruszaniem się przy muzyce.
Metoda aktywnego słuchania muzyki B. Strauss
Przybliżanie dzieciom muzyki klasycznej poprzez „aktywne słuchanie“. Dzieci wykonują proste układy rytmiczno-taneczne proponowane przez nauczyciela, biorą aktywny udział w słuchanym utworze muzycznym jako współwykonawca lub dyrygent.
Metoda pedagogiki zabawy
Metoda pedagogiki zabawy pozwala na rozwój aktywności twórczej dziecka. Wspierana edukacją kreatywną, która wpływa na wzajemne relacje między dziećmi, podnosi poziom zaufania, pobudza emocje, wyobraźnię, integrując grupę przez działanie. W zabawach tych eliminuję się rywalizację, Działania zakładają dobrowolność uczestnictwa. Dziecko w ten sposób pozbywa się stresu i niepewności, zaczyna być bardziej otwarte na innych, nabywa wiary we własne siły, jest zadowolone i chętnie uczestniczy w działaniach. Elementami, które przyczyniają się do lepszej komunikacji, są ruch, słowo i plastyka. Takie współdziałanie w grupie – rozwiązywanie wspólnych problemów i wymiana myśli – ma ogromny wpływ na integrację grupy.
Elementy Pedagogiki Marii Montessori
Dziecko uczy się w tej metodzie, według swojego rytmu pracy, w miarę swoich indywidualnych możliwości, a jednocześnie wspólnie z innymi. Metoda ta jest bezpośrednio skierowana na dziecko. Uwzględnia jego potrzeby, spontaniczność, aktywność, samodzielność w podejmowaniu działań – dąży tym samym do niezależności od dorosłych. Dzięki tej metodzie dzieci rozwijają:
- wiarę w siebie, poczucie własnej wartości
- kooperacje i odpowiednie zachowania w kontaktach z innymi
- pozytywne nastawienie do życia i otaczającego świata.
Ważnym elementem w tej metodzie jest swobodna praca z materiałem rozwojowym, która wpływa decydująco na wszystkie procesy nauczania. Dzieci uczą się same podejmować inicjatywę w działaniu a nauczyciel w myśl motta „pomóż mi zrobić to samodzielnie“, pełni rolę przewodnika.
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Metoda ta oparta jest na ćwiczeniach i zabawie, relacjach z drugą osobą. Dzięki niej następuje rozwijanie przez ruch świadomości własnego ciała, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia tej przestrzeni z innymi i nawiązywania z nimi kontaktu. Zabawy oparte na tej metodzie rozwijają u dziecka pozytywny stosunek do samego siebie i do otaczającego świata.
Metoda zanurzenia się w języku (Immpresja językowa)
Jedna z najskuteczniejszych metod nauki języka obcego. Polega na „zanurzeniu się w języku“, czyli na codziennym obcowaniu z językiem obcym a nie pojedynczymi, tematycznymi lekcjami. Jeden z nauczycieli na co dzień zwraca się do dzieci w języku angielskim co pozwala na intuicyjne przyswajanie nowych słówek oraz zwrotów. Poprzez tą metodę, dla dziecka drugi język staje się naturalny, gdyż poznaje go w ten sam sposób co swój ojczysty, czyli poprzez osłuchanie i w odniesieniu do konkretnych sytuacji.